O problemie zbyt ciężkich plecaków szkolnych noszonych przez uczniów szkół podstawowych mówi się od dawna. Sam temat, kolokwialnie rzecz ujmując, jest „ciężki”, ale na co dzień to dzieci borykają się z realną wagą swoich tornistrów. Oprócz podręczników, ćwiczeń i zeszytów, znajdują się w nich stroje na
w-f, przybory plastyczne, drugie śniadanie, rakietki do ukochanego tenisa stołowego, a także… telefony i ulubione zabawki.
By odciążyć uczniów i poprawić komfort ich pobytu
w szkole, w bieżącym roku szkolnym zapoczątkowane zostało wyposażanie łysogórskiej placówki w osobiste, zamykane na kluczyk szafki. Pierwsze z nich stanęły w korytarzu, obok szatni pod koniec ubiegłego miesiąca i do początku grudnia czekały na nowych właścicieli. Kto zatem je zagospodaruje?
„Najmłodsi” – nasuwa się najprędzej, gdyż łatwo dostrzec, że kwestia przeciążonych i nadmiernie wypchanych plecaków
w największym stopniu dotyczy i dotyka właśnie najmniejszych uczniów. O ile jednak dzieci z klas I-III mogą zostawiać swoje rzeczy na regałach znajdujących się w salach, w których codziennie mają zajęcia, to dla uczniów starszych klas, którzy wzajemnie dzielą się pracowniami, sprawa nie wygląda tak komfortowo. W związku z tym pierwszą grupą uczniów, która otrzymała klucze do nowych skrytek są czwartoklasiści – „najmłodsi ze starszych”, ci, którzy dopiero co rozstali się ze swoją „stałą” salą, zetknęli się z wielością przedmiotów, a tym samym większą ilością książek, zeszytów oraz przyborów, które od tego roku muszą przynosić do szkoły
i przenosić z klasy do klasy.
A co z pozostałymi? Już wkrótce będziemy kontynuowali doposażanie szkoły w szafki. Mamy nadzieję, iż w niedalekiej przyszłości każdy uczeń będzie posiadał własne miejsce na przechowywanie niezbędnych przyborów oraz swoich osobistych rzeczy.
Szafki szkolne z pewnością ułatwią uczniom codzienność, zabezpieczą ich prywatne rzeczy, a przede wszystkim zadbają
o zdrowie ich kręgosłupów. Zatem i wy uczniowie zadbajcie
o swoje szafki i szanujcie je po to, by kolejne roczniki również mogły z nich skorzystać i nimi się cieszyć.
Wyjawiliśmy wówczas również, że pragniemy i mamy w planach, by coraz większa liczba uczniów cieszyć się mogła zamykanym na kluczyk kawałkiem przestrzeni. I może nie bez znaczenia był czas, w którym wyraziliśmy te nadzieje i zamiary, bo tydzień po tym, czyli w tempie ekspresowym (…jakby za sprawą św. Mikołaja), w szatni, przy ścianie stanął długi rząd skrytek, z których dzisiaj korzystają już niemal wszyscy uczniowie naszej szkoły. 
